Nieuwsbrief #10….. t i e n…. Ten,
“scheur de laatste pagina uit je boek”
…en het schrijven van deze nieuwsbrieven wordt leuker en leuker.
Meer en meer leuke reacties en vrienden die geïnspireerd raken.
Wat ontzettend fijn dit te mogen en kunnen doen en al de reacties.
Zal op het einde van dit schrijven een mooie reactie delen, met toestemming.
Vroeger las ik meer boeken dan nu, maar wat ik vaak deed is vooral eerst die rare kleurige papieren kaft eraf halen om daarna meteen de laatste pagina uit het boek te scheuren, zodat het einde van een boek er nooit meer is, zodat de fantasie altijd blijft en ik ondertussen van zeker 100 boeken het einde niet ken.
De fantasie blijft maar doorgaan en het einde van het mooie boek kwam voor mij al eerder dan de clou.
Zit er een beetje pijnigen van mezelf in? Vast en zeker wel maar dat is soms fijn.
Net als op de luchthaven zitten nadat je door de douane heen bent, daar waar alleen nog maar bankjes zijn en een beetje zicht op de vliegtuigen met een beetje geluk.
Dan nog anderhalf uur wachten lijkt vervelend maar ik vind het heerlijk, een soort gratis tijd waarin je even niets kunt doen anders dan mensen kijken die verdacht veel lijken op die ene uit dat boek en die daar was vermoord in een ander boek en de man en vrouw die daar zitten hebben vast wat gehad in een boek dat ik niet meer weet.
Je snapt, de fantasie blijft.
Met foto’s niets anders dan dat. Een voorbeeld wat ik wel eens gebruik is een vaas met bloemen, daar kun je naar kijken en eh…. ja… bloemen.
Dat is dan zo maar daarna stopt het ook, de bloemen zijn vast en zeker mooi maar het zijn bloemen en niets meer dan dat.
Kijk dan toch die prachtige illustratie ;-)
Leg je er nu een snijmesje bij en wat afgesneden stukjes en wat druppels water dan begint de fantasie al;
De bloemen komen misschien wel net van een geliefde en opeens zie je een kaartje in de bloemen verstopt met een net niet leesbare tekst, daar staat vast “ik hou van je” of “sorry voor dat en dat en dat” of gewoon “beterschap” of zelfs “jammer dat je ontslagen bent”
Je ogen gaan heen en weer tussen bloemen en mesje, er ontstaat een verhaaltje.
Maar heen en weer is ook maar een ding.
Wat nu als er achter in beeld iets ligt wat … best lijkt op een mens of toch niet of wel of… en naast het mesje en de waterdruppeltjes lijkt ook een druppeltje bloed te liggen… zo te zien.
(wederom een meesterlijke illustratie)
Dan kijk je weer naar de bloemen en dat mens daar achter en dat mesje en zou het niet gewoon een oude deken kunnen zijn, vast wel.
Je kijkt van mes naar mens naar bloem en dan, kijk je rond.
Daar ontstaan verhalen en dat alles in 1 foto.
De bloemen alleen maakt de foto plat
De bloemen en het mesje daar begint een tijdsaanduiding, ze zijn immers net afgesneden en in de vaas gestopt.
De bloemen, het mesje en het mens-achtig-iets maakt het een verhaal, een soort derde dimensie.
Niet alles hoeft altijd duidelijk te zijn in het leven.
Niet alle antwoorden hoeven geweten te worden.
De vragen zijn veel leuker.
Je verwonderen over dingen.
————————————————————————————————
De nieuwsbrief is zo fijn te mogen maken en mensen te inspireren.
Vorige keer kreeg ik een prachtig bericht’
De regel "Gevonden door een kleinkind die opeens weer de stem van opa of oma hoort." ... kippenvel... brok in m'n keel. Zo waar!
Dank, dank, dank voor deze mooie verhalen man!
Maakt mijn week weer mooi, compleet!
Vooral mee door gaan! DOE !
Fijn weekend vriend!
————————————————————————————————
Hoe sommige kleine vergeten zinnen raken kunnen en wellicht aanstichten tot meer gefotografeer en gefantaseer.
Ik zou het leuk vinden als jij -VUL NAAM IN- na het lezen van deze post een mooie foto maakt die de fantasie doet spreken, mag dus vaag zijn.
Laat dingen tot de verbeelding spreken, scheur de laatste pagina uit je boek.
Zoals onderstaande foto, het lijkt bijna het melkmeisje van Vermeer maar dan toch ook weer niet. Of de aardappeleters van Van Gogh.
Maar ook dat weer niet en wat is het verhaal…
of deze, iemand in bad maar wat doet ze, waarom wie wat en uit welk boek was dit ook al weer.🧚♀️
Wat dat niet uit dat ene boek waarbij die moordenaar kwam of was het toch die minnaar die de stalker bleek…
(misschien moet ik toch maar weer de laatste pagina gaan lezen voortaan)
Toe… en DOE
www.fritsdebeer.nl