NieuwstereNieuwsBrief #9

Fantasie is een mooi ding.

25 jaar geleden zou ik met een organisatie jeeps brengen naar Bosnië, mijn tas was gepakt, een week of wat vrij van mijn werk en ik stond klaar om… te wachten en wachten en wachten tot de trip werd afgeblazen na 2 weken. Al mijn energie stond AAN en ik moest toch iets doen en ben gaan liften naar Parijs; dat leek me een goed plan. Dat ging verdacht snel geef ik toe en einde dag was ik er al; vond het meest slechte hotelletje in de Moulin rouge wat toen alleen nog maar een slechte wijk was ipv een leuke film. Het bed was zo krom als maar kon en ik wilde graag weer de kamer uit. 
Liep de hele dag door de stad zonder kaart en had bedacht, ik ga een fotoserie maken; La femme du Paris.” (Weer een goed idee).

Na een week lopen van links naar rechts door de stad en parkjes, leuke mensen ontmoeten, eten en wijn bedacht ik nog een goed idee en wilde de TGV naar huis nemen.
Dat je vooruit moest boeken wist ik natuurlijk niet, dus eindigde op het perron om daar 5 uur te wachten op de nachttrein; las een prachtig boek van Robert Capa, de oorlogsfotograaf.
Na een uur ontmoette ik Monique uit Amerika die onderweg was naar Amsterdam.
We reden samen en deelden verhalen en mooie momenten en een blauwe rokerige trein, aten pannenkoeken en namen afscheid, zagen elkaar nooit meer maar het contact is er nog altijd.  
Ze had me een boek tip gegeven, Fountainhead van Ayn Rand (De eeuwige bron). Dat boek veranderde mijn leven, echt, ga het lezen !!  🧚‍♀️

In het boek een vrouw, Dominique, bizar bizar (nee ik zal niets verraden). Een maand later was ik op een feest en zag mijn versie van haar lopen en stapte op haar af; ik MOET je fotograferen, zoveel is wel zeker, dit is mijn kaartje, kijk op mijn site, overtuig jezelf, mail me en dan praten we.  Uiteindelijk reden we naar de Waddenzee voor 2 foto’s op 4x5 inch (negatieven van 10x15 cm) En dan bedoel ik niet twee foto’s maar 2 opnames, klik, klik that’s it.  De jurk had ik gehuurd, de camera geleend maar ik moest haar portretteren omdat ze er precies zo uitzag als Dominique in De Eeuwige Bron. Als ode aan het boek…. 
En de foto…. Briljant natuurlijk, in mijn hoofd ben ik de beste fotograaf van de eeuw,
of toch in elk geval van
het jaar of…
de dag of… nou ja…
die ik ken deze minuut. 

Dominique uit het boek De Eeuwige Bron. (dacht ik)


Prachtig hoe de fantasie werkt en je kan bedriegen en niets bleek waar van het verhaal dat ik maakte in mijn hoofd, in het boek is ze bijna doorzichtig van blankheid en haar haren zo wit als een engel.
Niets van wat ik had gelezen bleek waar over haar, anders dan haar karakter en zelfs dat begin ik me af te vragen. 

Het mooie van een foto is dat ze toch de waarheid vertellen die je zelf hebt gemaakt, of moet ik zeggen EEN waarheid. 
Mijn waarheid van de foto aan de Waddenzee is wat ik nog zie op de foto, voor haar was de waarheid een fotograaf met zn voeten diep in de modder en een belachelijk grote camera, denk “accordeon achtige camera”.

Sinar P2 Technische camera

En de Parijs foto’s… ze zijn gemaakt maar heb er nooit meer iets mee gedaan en weet dat dan ook bijna niet meer. De foto van Monique dan weer wel omdat die foto bestaat en mijn geheugen blijkt te kloppen. 

Hoe-kan-het-toch… dat we zo onhandig met foto’s omspringen, maar wat maken, klikkerdeklikkerdeklik, maar wat doen; zetten vervolgens de foto op een harde schijf zonder backup en verliezen die op zn minst 1 keer per leven en doen dan huilie huilie terwijl we al 1000 keer hadden gehoord maak een backup.  ;-)   (ja het overkomt iedereen en is me ook eens overkomen met een kleine schijf)

Druk foto’s af, stop ze in een doos, of hang ze op, selecteer zomaar eens 200 fotos van je FB of uit je harde schijven, stuur het op naar de Hema of zo en laat ze afdrukken en stop ze in een album of gewoon een schoenendoos. 
Duw er elke maand een stuk of 10 bij, zomaar, laat de doos lekker dicht of kijk af en toe eens. 
Zodat ze wellicht eens gevonden worden op een oude verstofte zolder
Gevonden door een kleinkind die opeens weer de stem van opa of oma hoort.

Dan zie je hoe mooi je toen en toen was… of nog beter,
kijk NU in de spiegel en kijk hoe mooi je nu bent. 
Onthoud herinneringen.
Weet… ach….  Je snapt het. 
Hoewel ik mensen met “ervaring” nog prachtiger vind.

Een foto zegt meer dan 1000 woorden
Bewaar je woorden goed. 


Wellicht is dit de simpelste foto tip ooit uit de hele serie.
Deze is door iedereen te volgen, echt, je kan het, en doe het.

Meer zien, lezen, horen, voelen, vragen? www.fritsdebeer.nl

DOE !


PS; er zijn wellicht nog 1 of 2 mensen die de mail 3 keer ontvangen door een fout,
laat me even weten, dan weet ik waar naar te zoeken.