Nieuwsbrief #4

Als je werkt maak je geen fouten

Als je werkt maak je geen fouten, onhandige vergissingen wellicht of je doet iets onhandig. 
Als je lui bent maak je fouten, dan draal je en let niet meer goed op.
(zo iets)

In 2002 fotografeerde ik een maand in Irak, of ik bang was? 
Nee, totaal niet, sterker nog ik voelde me erg zeker maar waarschijnlijk omdat mijn adrenaline Sky high stond de hele dag. Alles staat aan, alles valt op. 
Je bent je erg bewust van elke vogel die vliegt, elke blik van iemand, elke tank die net niet over je heen rijdt  ;-) en van elke vriendelijke: “hallo” die ook onvriendelijk kan zijn en elk schot dat je hoort. 
Fouten maak je bijna niet, daar is geen tijd voor.

Geen minuut, geen uur, geen moment bang geweest, zelfs niet toen iedereen moest stoppen op een snelweg tussen Mosul en Kirkoek omdat er een helikopter aanval was. 
Van links naar rechts vloog een Amerikaanse helikopter al schietend met raketten naar een gevangenis. 
Ben uit de vrachtwagen gestapt, naar voren gelopen, en ertussenin gaan staan, fotografeerde de aanval zonder te twijfelen maar onderbewust stond ik AAN.
Dat was mijn moment, ik stond, ik maakte, ik fotografeerde.
De heli vloog opeens een paar rondjes om me heen, ik hield mijn camera omhoog, ik wist dat ze goed kunnen inzoomen met de aan boord camera en mij konden zien als fotograaf.
Ik ben er nooit bang geweest. Ze vertrokken.

De beschoten gevangenis in de buurt van Mosul.

Vluchtelingenkamp Mexmur, waar een hulpgoederen transport pakketten bracht.

Ziekenhuizen liggen vol met kinderen, de longen vol rook door beschietingen.
De directeur nam me mee het ziekenhuis in, de vrouwen schreeuwden naar me in een voor mijn onverstaanbaren taal, ik verontschuldigde me maar de directeur zei; “Ze roepen juist dat je dit MOET fotograferen, laat het de wereld zien”

3 dagen wachten bij de grens Iran en Irak, een niemandsland tot we door mogen bij Suleimaniya

Een oude man bekijkt het puin wat gesloopt wordt voor oud ijzer om nog wat te verdienen

Door de straten van een stad in Iran

De knallen van de beschietingen zijn oorverdovend, letterlijk.

Soldaten door de straten van Mosul beschermen de olie ipv ziekenhuizen.

Soldaten bepalen wie door mag en wie nog een dag of 2 mag wachten.

Een doos vol hulpgoederen, waar deze vrouw wellicht een week mee toe kan, wellicht een dag of twee langer en daarna is het wachten op nieuwe goederen.
In Nederland hebben we het maar goed.



Mijn meest angstige moment was paar jaar geleden in Amersfoort.
Zomaar wat foto’s ,zomaar in een wijk, zomaar op een herfstige dag, zomaar wat onzin.
Omdat ik niet goed oplette fotografeerde ik per ongeluk een paar jongens die bij een criminele bende hoorden. 
Na een achtervolging werd mijn auto omsingeld een stuk of 20 Maroc… eh Medelanders… bedreigen me…  dit was echt eng een uur lang of minstens een minuut of 3

Deze tijd lijkt hetzelfde, er zijn minder opdrachten, minder alert op dingen en dan..

IK VERLOOR EEN HARDE SCHIJF !!! 

En trust me…. Dat is de HEL en slapeloze nachten.

Zaterdag wilde ik nog wat thuis werken en toch lui maar niet, liet het schijfje in mijn jas zitten.
Zondagmiddag al lopend door de stad of zittend op een bankje, zo uit mijn jas gevallen. 
3x5 cm, wellicht de mooiste shoot op stond van ooit, twee opdrachten en nog meer data.
Ben een filmlamp kwijt en een statief en wellicht nog wel iets? wat ik nog niet weet.

De corona, een nieuwe pers conferentie.

Dinsdag was een zwarte zwarte zwarte dag.
Zo zwart, eigenlijk wilde ik met alles wilde stoppen, filmen en fotografie, camera op marktplaats, baan zoeken en that’s it, opgegeven. 
Het is zo lastig je in deze tijd te motiveren maar je moet wel. 

Na een jaar lang positief blijven in deze rare tijd haakte ik dinsdag toch echt af, het was te zwaar en het verlies van de schijf hakte er zo hard in. Niets wilde nog lukken.

Een lieve vriendin, een uur “en iets plus” bellen, mijn zwarte wolk werd witte rook. 
Toekomst denken, op naar meer opdrachten. 
Ondernemen in deze tijd is zwaar, durf te vragen. 

Een fototip?  nee die heb ik vandaag een keer niet. 
Deze week is overleven en door. 

Wellicht is dat de tip; DOOR. 

NB; na het zelf weer zien van al de foto’s uit Irak, leg ik me maar neer bij het verlies van de harde schijf…


TINGketingTING (Reclamegeluidje)

Mijn durf te vragen, mail of bel me als je een leuke klus hebt, mooie fotografie nodig hebt, een mooie commercial of een goed filmpje voor je bedrijf.

Zoals dit mooie voorbeeld van AnneMarie, we maakten haar werkwijze inzichtelijk, hoe ze beweegt, hoe ze kijkt, hoe ze tekent, niet eens nog de dingen die ze maakt en toch werkte het al omdat klanten haar zagen en dat is misschien soms al de helft van de opdracht binnenhalen.