De dagen razen voort en lijken toch ook soms stil te staan, de corona duurt al een goed jaar en zal nog even blijven. De regels dicteren ons nog even rustig aan te doen.
Tijd om meer en meer te gaan studeren dus en dingen te leren uit boeken, van vrienden en wellicht zelfs uit deze nieuwsbrief.
Misschien zelfs van Leoni, die een foto instuurde en me om advies vroeg, dat lees je straks onderaan.
Eén van mijn foto helden is Robert Friedmann die later zijn naam moest veranderen in Robert Capa omdat hij zoveel had verkloot dat niemand hem nog opdrachten gaf.
Ik las zijn biografie toen ik net een paar jaar fotografeerde en niets leek te lukken.
De biografie is me altijd is bij gebleven, zeker in die begin tijd waar ik als fotograaf waar ik soms zo twijfelde aan mezelf en het even niet meer wist.
Vroeger was ik erg onzeker over mezelf, tegenwoordig weet ik het niet zo zeker.
Voor mij was dit een soort kompas, er is dus leven na de twijfel als zelfs zo’n goede fotograaf ,na films verkloot te hebben, die ging snorkelen met een camera die duidelijk niet voor onder water was, als hij tijdens een opdracht van een maand maar 1 dag fotografeerde en de rest op het strand lang... toch nog beroemd werd. Bijzondere man.
Mijn kompas tot nu bijna 30 jaar later.
“If your pictures aren't good enough, you're not close enough,” zei Robert Capa, de oorlogsfotograaf.
Als je niet betrokken bent bij je onderwerp, dan wel letterlijk, dan wel op afstand kan het nooit wat worden.
Hij zat midden in de strijd en op de huid.
Wat ik zelf prachtig vind is de beweging in het beeld. Dat raakt me, de ruwheid, het loslaten van regels; een foto hoeft niet scherp te zijn als je in beweging je verhaal vindt.
Het belangrijkste is dat het verhaal wordt verteld.
STORY BEFORE TECHNIQUES
Robert Capa
Deze week deed ik een shoot met model, locatie spotten had ik eerder al gedaan en kende het licht en welke tijd dat goed zou zijn, daarna goed voorbereiden, styling, haar, visagie, wachten op dat juiste licht en de hele shebang.
De foto’s die we wilden zijn goed gelukt. Allemaal goed. Blij mee maar…
dan... kijken of je stappen verder kunt, durft, proberen, en foto wetten tarten, regels breken.
De beweging zoeken, randjes zoeken, je voorover laten vallen tot je niet meer durft en toch je voet naar voor moet zetten. (Knap hoor van haar)
De platen die we maakten in de experiment fase zijn voor mij toch vaak de mooiste onvoorspelbare waar opeens iets gebeurt.
In beweging gebeuren prachtige dingen die niet te voorspellen zijn.
Daar zitten verhalen on-verteld.
De fototip:
Nu is het bij fotograferen met een telefoon wat lastiger om de beweging erin te krijgen en toch kan het. Draai eens rond om je as.
Draai je pols snel rond terwijl je een foto maakt, of richt je telefoon op een snel voorbij gaande fietser en ga met de snelheid mee en maak een paar foto’s, probeer, durf.
Mensen zijn voorspelbaar, vooral als je bij een fietspad gaat staat, daar fietsers langs en kun je prachtig oefenen. Laat eens een foto zien als je wat hebt gemaakt.
Beetje einde dag als het licht iets minder wordt werkt die het beste.
Je zult zien dat je met een beetje leercurve mooie, aparte foto’s maakt waar de beweging in zit in de achtergrond.
(druk er één af en stop die in die fotodoos)
Ken je onderwerp, zodat je voorbereid bent op wat er gaat gebeuren. Zorg dat je betrokken bent, leer je onderwerpen kennen.
Zo weet ik bijna niets over paarden en kan ik die niet fotograferen zoals het moet. Iets met oren naar voren of was het juist naar achteren en is dat dan goed of was dat dan slecht en hoe was draf ook al weer? En... hoog op de schoft of... nee. Dat is niets voor mij; als ik me aan die regels zou moeten houden.
Het breken van regels kan ik dan weer wel en ik maak wel een foto van een glas wijn op tafel; sla het paard graag over.
Probeer dingen, zoek de regels, breek ze.
Doe
————
Zoals ik al schreef; Leoni stuurde een foto in en vroeg advies.
Ze had een foto gemaakt tegen de zon in en er zal vast een vraag aan gezeten hebben maar ik zag alleen maar breken van regels en het experiment.
Een prachtige foto met bijzondere “fouten”.
Nog voor ik echt kon nadenken was het enige wat ik zou kunnen zeggen is;
p l e a s e maak meer van dit soort mooie fouten.
Tegen beter weten en regels in.
Nog betere foto tip zou zijn; herhaal fouten en maak ze je eigen tot je ze snapt.
Niet te veel nadenken, gewoon doe(n)!
Regels dicteren ook gebroken te worden, mits creatief gewin.
Tot de volgende mooie gratis nieuwsbrief.
Mocht je me een groot plezier willen doen, deel de nieuwsbrief met iemand die je leuk vind, grappig is of echt betere foto’s zou moeten maken.
mail me. info@fritsdebeer.nl of via de site www.fritsdebeer.nl
Dit is super, de beweging en sfeer die in deze foto’s zitten .